Warme maar ook een beetje regenachtige groetjes!
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
28 November 2014 | Suriname, Paramaribo
Een hele goede morgen zonder zorgen!
Na behoorlijk wat weken blog stilte leek het mij weer eens tijd voor een nieuw verhaal. Inmiddels ben ik alweer op de helft van deze mooie reis… Gelukkig bekent dit, dat ik de andere helft nog tegoed heb, want voorlopig wil ik hier nog niet weg!
2 weken geleden kwamen papa, mama en Iris op bezoek! Na 1,5/2 weken gezelligheid zijn ze inmiddels weer in Nederland. Het was fijn ze gezien te hebben.
In de afgelopen weken heb ik, naast een week in het binnenland met mijn ouders en Iris, nog een heleboel andere mooie dingen gezien!
Zo ben ik op tour geweest naar Nickerie - Bigi Pan. Vanuit Paramaribo reden we ‘s ochtends vroeg, via Groningen en Wageningen naar Nickerie.
Nickerie is de een na grootste stad van Suriname en kent 1 stoplicht, dat zegt denk ik genoeg over de grootte van de stad. We zijn in Nickerie zelf niet gestopt omdat we de boot naar Bigi Pan moesten halen. Na een lunch aan zee, reden we door naar de bootjes die ons door het moeras gebied naar Bigi Pan zouden brengen. Bigi Pan is een groot meer, in en moeras gebied, waar 5 huizen op gebouwd zijn. Wij sliepen in een hangmat op de veranda van een van deze huizen. Douchen is er niet mogelijk en als je naar de wc wilde, moest je eerst zelf het water, waarmee je wilde gaan doorspoelen, uit het meer halen doormiddel van een emmer aan een touw. Na een heerlijk diner gingen we op kaaimannen jacht. Na 1 uur door moeras gevaren te hebben, sprong onze gids/stuurman ineens in het water een viste er zo een kaaiman uit! Ik wist niet wat ik zag… Onze gids vond het niet nodig een elastiekje om zijn bek heen te binden, dus ‘je moest gewoon goed zijn bek dicht knijpen’ als je hem vast wilde houden. Ik vond het doodeng, maar ik wilde de kaaiman heel graag vasthouden, dus heb ik dat gedaan.
Na een avond bier, Borgoe-cola, een prachtige sterrenhemel en gezellige mensen was het tijd om te gaan bungelen in mijn hangmat. Ik heb heerlijk geslapen en ‘s ochtends wakker worden en uitkijken over een meer waar de zon net op begint te schijnen, is echt niet vervelend! Na een boottochtje op het meer, waar mooie vogels te zien waren, en een duik in het Bigi Pan modderbad, was het tijd om terug te gaan naar Paramaribo.
Twee weken na Bigi Pan ben ik naar Brownsberg geweest. De tour begon met een super gave tokkelbaan door de jungle en over de Suriname rivier! Daarna hebben het stuwmeer van Suriname bezocht, dat even groot is als de provincie Utrecht. Ook heerlijk gezwommen tussen de piranha’s. Gelukkig waren ze die dag, volgens de gids, vegetarisch dus hoefde we ons geen zorgen te maken ;) Na het zwemmen en tellen van mijn vingers en tenen reden we door naar ons slaapverblijf op de Brownsberg. 13 kilometer hobbelen over een onverharde weg. Na wederom heerlijk eten, bier en Borgoe, heb ik in mijn hangmat geslapen met uitzicht over het stuwmeer en met achtergrond muziek van brullende brulapen. Heel mooi!! De volgende ochtend hebben we een klauter wandeling gemaakt naar 2 watervallen en de top van de berg.
Deze tour heb ik ook nog een keer met papa, mama en Iris gedaan! Maar voordat ik met hen deze tour ging doen, zijn we naar Kosindo geweest.
Kosindo, ook wel Kayana genoemd, is een marrondorp dat in de binnenlanden van Suriname ligt. Doormiddel van een 10persoons vliegtuigje (dat aan alle kanten rammelde) werden we het binnenland in gebracht. Halverwege de vlucht vroeg te piloot zich af waar hij eigenlijk moest landen. Kosindo had hij onthouden, maar de andere passagiers moesten er al eerder uit. Na een zoektocht op de kaart, kwam de piloot tot de conclusie dat wij 2 keer mochten gaan opstijgen en 2 keer mochten gaan landen omdat de andere passagiers er eerder uit moesten.
Eenmaal geland in Kosindo werden we met open armen ontvangen. Nadat we onze bagage hadden afgezet in onze lodges, stond een super lekkere maaltijd al klaar. Niet praten over eten is bijna niet mogelijk, want eten in Suriname is 3 keer per dag een ontzettend belangrijk item. En dat is te proeven ook!
In totaal hebben we een kleine week gelogeerd in Kosindo. Een hele mooie ervaring om bijna tussen de marrons te mogen wonen. Naast het zwemmen in de Gran Rio en het hangmateren (wat hier een normaal werkwoord is), hebben we mee mogen koken in de keuken, door de jungle gewandeld en een dorpswandeling gemaakt. In de week voordat wij er kwamen logeren, waren er drie mensen overleden. Wanneer iemand in dit marrondorp overlijdt, dient het lijk geëerd te worden. Dit wordt gedaan door 2 weken lang ‘s nachts bij het lijk te dansen. De eerste week is het lijk alleen bedekt met doeken, de tweede week ligt het lijkt in een kist. Overdag gaan mannen de jungle in om graven te graven. Dit gaat geheel volgens ritueel. Als zij terug komen met de boot van het graven, gaat iedereen het water uit. In traditionele klederdracht en met geweerschoten en trommels komen zij dan terug naar het dorp. De vrouwen wachten al dansend en klappend te mannen op.
De laatste avond van ons verblijf mochten we mee komen feesten. Ik vond het ontzettend raar maar ook heel bijzonder om op deze manier om een lijk een te dansen... Deze feesten gaan gepaard met een dj en bier! Omdat we met de boot terug zouden gaan naar Atjoni (hier stap je op/van de boot als je vanaf Paramaribo naar het binnenland reist), besloten we een tussenstop te maken in Boto Passie waar we 1 nachtje hebben geslapen. In totaal is het van Kosindo naar Atjoni, met laag water, namelijk 7 tot 8 uur varen.
Afgelopen dinsdag werd de onafhankelijkheid van Suriname gevierd in Lelydorp en dat hebben we geweten! De onafhankelijkheid werd gevierd met de opening van een markt door Bouterse. ‘S middags was er een defilé en daarna een soort festival achtig feest in het voetbalstadion. Erg leuk om mee te maken!
Ook hebben we afgelopen zaterdag de verjaardag van huisgenootje Ilse gevierd. We zijn die avond naar een casino gegaan, erg gelachen, maar daar bleef het dan ook bij.
Ik dans ook nog steeds salsa en ik heb afgelopen week door de joden savanne en de jungle gecrost op een quad. Ook heb ik een huisarts en KNOarts wat beter mogen leren kennen doordat ik een oorontsteking had die het erg gezellig bij me vond. Inmiddels heb ik hem gedag gezegd!
December is een grote feest maand met als hoogtepunt oud en nieuw, dus dat is een leuk vooruitzicht!
Naast uitstapjes en de vakantie met mijn ouders en zusje, is het hier prima uit te houden in Paramaribo. Op mijn stage gaat het goed! Het is ontzettend anders dan in Nederland (dat vergelijken blijf ik toch doen)… Ik heb een zoldertje opgeruimd waar ik een bibliotheekje heb gemaakt en wat speelgoed heb staan. Kinderen mogen komen lezen/spelen als ik aanwezig ben, anders dan blijft er weinig van de boeken/het speelgoed over! Het is soms een hele uitdaging de kinderen op een positieve manier te benaderen en hen te begeleiden in hun soms ongecontroleerde enthousiasme/energie. Soms is het rondlopen in het kinderhuis al dag vullend, want met 85 kinderen/jongeren is er altijd wel wat te doen. Ondanks dat het af en toe best wel een beetje zwaar is, heb ik het wel naar mijn zin!
Er lopen inmiddels nog 2 anderen studenten stage in het kinderhuis. Volgende week ga ik waarschijnlijk met een van hen 2 nachten in het kinderhuis slapen.
Inmiddels begint nu ongeveer de kleine regentijd en vallen er geregeld Buien, met een hoofdletter B. Omdat de temperatuur gewoon nog lekker warm is, is zo een bui af en toe totaal niet vervelend. Het is hier namelijk zo’n 20 graden warmer dan in Nederland :)
Veel liefs en een dikke brasa vanuit Switi Sranan!
No spang, soko soko!
Na behoorlijk wat weken blog stilte leek het mij weer eens tijd voor een nieuw verhaal. Inmiddels ben ik alweer op de helft van deze mooie reis… Gelukkig bekent dit, dat ik de andere helft nog tegoed heb, want voorlopig wil ik hier nog niet weg!
2 weken geleden kwamen papa, mama en Iris op bezoek! Na 1,5/2 weken gezelligheid zijn ze inmiddels weer in Nederland. Het was fijn ze gezien te hebben.
In de afgelopen weken heb ik, naast een week in het binnenland met mijn ouders en Iris, nog een heleboel andere mooie dingen gezien!
Zo ben ik op tour geweest naar Nickerie - Bigi Pan. Vanuit Paramaribo reden we ‘s ochtends vroeg, via Groningen en Wageningen naar Nickerie.
Nickerie is de een na grootste stad van Suriname en kent 1 stoplicht, dat zegt denk ik genoeg over de grootte van de stad. We zijn in Nickerie zelf niet gestopt omdat we de boot naar Bigi Pan moesten halen. Na een lunch aan zee, reden we door naar de bootjes die ons door het moeras gebied naar Bigi Pan zouden brengen. Bigi Pan is een groot meer, in en moeras gebied, waar 5 huizen op gebouwd zijn. Wij sliepen in een hangmat op de veranda van een van deze huizen. Douchen is er niet mogelijk en als je naar de wc wilde, moest je eerst zelf het water, waarmee je wilde gaan doorspoelen, uit het meer halen doormiddel van een emmer aan een touw. Na een heerlijk diner gingen we op kaaimannen jacht. Na 1 uur door moeras gevaren te hebben, sprong onze gids/stuurman ineens in het water een viste er zo een kaaiman uit! Ik wist niet wat ik zag… Onze gids vond het niet nodig een elastiekje om zijn bek heen te binden, dus ‘je moest gewoon goed zijn bek dicht knijpen’ als je hem vast wilde houden. Ik vond het doodeng, maar ik wilde de kaaiman heel graag vasthouden, dus heb ik dat gedaan.
Na een avond bier, Borgoe-cola, een prachtige sterrenhemel en gezellige mensen was het tijd om te gaan bungelen in mijn hangmat. Ik heb heerlijk geslapen en ‘s ochtends wakker worden en uitkijken over een meer waar de zon net op begint te schijnen, is echt niet vervelend! Na een boottochtje op het meer, waar mooie vogels te zien waren, en een duik in het Bigi Pan modderbad, was het tijd om terug te gaan naar Paramaribo.
Twee weken na Bigi Pan ben ik naar Brownsberg geweest. De tour begon met een super gave tokkelbaan door de jungle en over de Suriname rivier! Daarna hebben het stuwmeer van Suriname bezocht, dat even groot is als de provincie Utrecht. Ook heerlijk gezwommen tussen de piranha’s. Gelukkig waren ze die dag, volgens de gids, vegetarisch dus hoefde we ons geen zorgen te maken ;) Na het zwemmen en tellen van mijn vingers en tenen reden we door naar ons slaapverblijf op de Brownsberg. 13 kilometer hobbelen over een onverharde weg. Na wederom heerlijk eten, bier en Borgoe, heb ik in mijn hangmat geslapen met uitzicht over het stuwmeer en met achtergrond muziek van brullende brulapen. Heel mooi!! De volgende ochtend hebben we een klauter wandeling gemaakt naar 2 watervallen en de top van de berg.
Deze tour heb ik ook nog een keer met papa, mama en Iris gedaan! Maar voordat ik met hen deze tour ging doen, zijn we naar Kosindo geweest.
Kosindo, ook wel Kayana genoemd, is een marrondorp dat in de binnenlanden van Suriname ligt. Doormiddel van een 10persoons vliegtuigje (dat aan alle kanten rammelde) werden we het binnenland in gebracht. Halverwege de vlucht vroeg te piloot zich af waar hij eigenlijk moest landen. Kosindo had hij onthouden, maar de andere passagiers moesten er al eerder uit. Na een zoektocht op de kaart, kwam de piloot tot de conclusie dat wij 2 keer mochten gaan opstijgen en 2 keer mochten gaan landen omdat de andere passagiers er eerder uit moesten.
Eenmaal geland in Kosindo werden we met open armen ontvangen. Nadat we onze bagage hadden afgezet in onze lodges, stond een super lekkere maaltijd al klaar. Niet praten over eten is bijna niet mogelijk, want eten in Suriname is 3 keer per dag een ontzettend belangrijk item. En dat is te proeven ook!
In totaal hebben we een kleine week gelogeerd in Kosindo. Een hele mooie ervaring om bijna tussen de marrons te mogen wonen. Naast het zwemmen in de Gran Rio en het hangmateren (wat hier een normaal werkwoord is), hebben we mee mogen koken in de keuken, door de jungle gewandeld en een dorpswandeling gemaakt. In de week voordat wij er kwamen logeren, waren er drie mensen overleden. Wanneer iemand in dit marrondorp overlijdt, dient het lijk geëerd te worden. Dit wordt gedaan door 2 weken lang ‘s nachts bij het lijk te dansen. De eerste week is het lijk alleen bedekt met doeken, de tweede week ligt het lijkt in een kist. Overdag gaan mannen de jungle in om graven te graven. Dit gaat geheel volgens ritueel. Als zij terug komen met de boot van het graven, gaat iedereen het water uit. In traditionele klederdracht en met geweerschoten en trommels komen zij dan terug naar het dorp. De vrouwen wachten al dansend en klappend te mannen op.
De laatste avond van ons verblijf mochten we mee komen feesten. Ik vond het ontzettend raar maar ook heel bijzonder om op deze manier om een lijk een te dansen... Deze feesten gaan gepaard met een dj en bier! Omdat we met de boot terug zouden gaan naar Atjoni (hier stap je op/van de boot als je vanaf Paramaribo naar het binnenland reist), besloten we een tussenstop te maken in Boto Passie waar we 1 nachtje hebben geslapen. In totaal is het van Kosindo naar Atjoni, met laag water, namelijk 7 tot 8 uur varen.
Afgelopen dinsdag werd de onafhankelijkheid van Suriname gevierd in Lelydorp en dat hebben we geweten! De onafhankelijkheid werd gevierd met de opening van een markt door Bouterse. ‘S middags was er een defilé en daarna een soort festival achtig feest in het voetbalstadion. Erg leuk om mee te maken!
Ook hebben we afgelopen zaterdag de verjaardag van huisgenootje Ilse gevierd. We zijn die avond naar een casino gegaan, erg gelachen, maar daar bleef het dan ook bij.
Ik dans ook nog steeds salsa en ik heb afgelopen week door de joden savanne en de jungle gecrost op een quad. Ook heb ik een huisarts en KNOarts wat beter mogen leren kennen doordat ik een oorontsteking had die het erg gezellig bij me vond. Inmiddels heb ik hem gedag gezegd!
December is een grote feest maand met als hoogtepunt oud en nieuw, dus dat is een leuk vooruitzicht!
Naast uitstapjes en de vakantie met mijn ouders en zusje, is het hier prima uit te houden in Paramaribo. Op mijn stage gaat het goed! Het is ontzettend anders dan in Nederland (dat vergelijken blijf ik toch doen)… Ik heb een zoldertje opgeruimd waar ik een bibliotheekje heb gemaakt en wat speelgoed heb staan. Kinderen mogen komen lezen/spelen als ik aanwezig ben, anders dan blijft er weinig van de boeken/het speelgoed over! Het is soms een hele uitdaging de kinderen op een positieve manier te benaderen en hen te begeleiden in hun soms ongecontroleerde enthousiasme/energie. Soms is het rondlopen in het kinderhuis al dag vullend, want met 85 kinderen/jongeren is er altijd wel wat te doen. Ondanks dat het af en toe best wel een beetje zwaar is, heb ik het wel naar mijn zin!
Er lopen inmiddels nog 2 anderen studenten stage in het kinderhuis. Volgende week ga ik waarschijnlijk met een van hen 2 nachten in het kinderhuis slapen.
Inmiddels begint nu ongeveer de kleine regentijd en vallen er geregeld Buien, met een hoofdletter B. Omdat de temperatuur gewoon nog lekker warm is, is zo een bui af en toe totaal niet vervelend. Het is hier namelijk zo’n 20 graden warmer dan in Nederland :)
Veel liefs en een dikke brasa vanuit Switi Sranan!
No spang, soko soko!
-
28 November 2014 - 13:05
Gonny Besselink-Stevens Oma:
Dag Carlijn, met veel plezier heb ik je brief-verslag gelezen en vind het fijn dat je tijdens je stage-periode ook nog kunt genieten van alles om je heen.We hebben gisteravond geskypt en dat was ook leuk om je weer eens te zien. Nou die 20 gr. daar zijn we hier nog jaloers op want het is hier bibberen maar je went er wel weer aan.Ik heb je ook een brief geschreven dus houd de post in de gaten. Ben benieuwd hoe je de feestdagen daar gaat beleven. Dat zal wel lukken.Ik heb nog geen foto's gezien maar ga de plaatsen waar je over schrijft op internet opzoeken, zo krijg ik toch een idee hoe het er uitziet.Hier gaat het goed. Jules ligt lekker in z'n mandje te ronken en heeft me al een paar keer aangekeken want het is 12 uur geweest en dan krijgt hij meestal een korstje brood. De vogels komen ook wat dichter bij in de tuin, die willen ook voer. Vanmorgen zag ik het roodborstje, altijd leuk.Van de week heb wol gekocht om een vestje te breien want in de tuin werken wordt nu te koud. Misschien ga ik volgende week naar Erica's verjaardag, 5 december, ze wordt 49 jaar.Lieve Carlijn, ik wens je nog fijne dagen in Suriname toe, zorg goed voor jezelf en je mensen om je heen en een dikke kus van oma Gonny. Tot de volgende keer. -
29 November 2014 - 17:36
José:
Ha Carlijn,
Wat leuk dat je zo uitgebreid je belevenissen beschrijft! Suriname krijgt zo eindelijk inhoud voor me. En wat grappig dat je door Wageningen kwam, er zat vast ook een landbouwschool die door stadsgenoten van ons is opgericht.
Wat me ook duidelijk wordt, is dat je daar lekker kunt eten. Eet je daar nog echt inheems? Dus vlees van dieren die daar voorkomen, zoals leguanen en slangen? Of gewoon rund en kip?
Fijn dat je het daar nog steeds zo leuk vindt en nog niet terug hoeft. Ik wens je een hele gezellige decembermaand toe en een mooi begin van 2015. Ikzelf ben bezig met een surprise voor Sinterklaas. Erg leuk om te maken, maar ik heb er elk jaar net iets te weinig tijd voor, omdat dit ook een drukke tijd is in het onderwijs. Maar het lukt dit jaar goed, dus ik zit op mijn zolderkamertje wel voorpret te hebben.
Nou Carlijn, tot ziens en liefs van José
-
29 November 2014 - 22:43
John Stassen:
Hoi Carlijn,
Nu ik je bericht lees, beleef ik ons verblijf in Suriname samen met jou, nog eens opnieuw. Het zegt mij nu zo veel meer. Wat is het toch een mooi, fascinerend, kwetsbaar, soms onderkomen, vermoeiend (door de vochtige warmte), multi-culti land, geleid door een stelletje criminelen waar je als tijdelijke gast helemaal niets van merkt. Wat hebben we het er fijn gehad. Mede door jouw. Nogmaals bedankt.
Groeten papa -
29 November 2014 - 23:48
Judith:
Lieve Carlijn,
Wat hebben we genoten bij jou in Suriname! We zijn nog nooit zo ontspannen teruggekomen van vakantie als deze keer! Des te moeilijker was het om het tempo hier weer op te pakken. Het contrast met Nederland is zo groot! Alleen al de temperatuur: In plaats van een korte broek en t-shirt dragen we nu dikke winterkleren. Naast alle toeristische trips, die bijzonder de moeite waard waren, vonden we het leuk te zien, hoe jullie daar met de andere stagiaires leven. Jullie hebben het erg goed daar! Wat ik nu al mis is het aangename rustige tempo waarin Surinamers leven en de tijd die ze voor elkaar nemen. Het zijn over het algemeen vriendelijke mensen, zo grappig als je op straat een onbekende passeert en behalve "Goedemorgen" ook vraagt "Hoe gaat het met u?" en die meneer of mevrouw antwoordt "Goed hoor! Met u ook?" Wat leuk dat Hendrik, van Kosindo, voor jullie gekookt heeft! Hij komt vast nog wel eens langs! En hoe gaat het met de kippen van Kali? Is het hok al klaar?
Is Paraklaas en Suripiet al langs geweest of ligt zijn boot nog voor anker bij Fort Nieuw Amsterdam?
Ik wens al je huisgenoten en de andere stagiaires een hele mooie tijd in dat prachtige land. Naast alle pret ook veel succes op jullie stage! Lieve Carlijn, nogmaals dank voor de fijne tijd die we dankzij jou beleefden. Pas goed op jezelf en op elkaar en tot ziens! Dikke kus! Mama. -
30 November 2014 - 21:28
Carlijn:
Hallo lieve familie,
Bedankt voor jullie reacties! Leuk om van jullie te horen!
Oma, ik ga binnenkort naar het postkantoor om te kijken of er een brief is aangekomen… Bij ons thuis komt helaas geen post aan! Als weer in Nederland ben zal ik de foto's laten zien.
We gaan snel weer skypen!
Jose, grappig he, Wageningen! Ik moest meteen aan jullie denken. Sowieso heel veel Nederlandse namen hier. Ja, ze eten hier zeker inheems, maar ook rund en kip. Ik heb al een keer Kaaiman gegeten, heel lekker! Een beetje een combinatie van vis en kip. Kaaiman wordt ook wel waterkip genoemd en leguanen boomkip.
Bedankt, die decembermaand kom ik denk ik wel door! Jullie ook een fijne maand toegewenst en succes nog even op je werk, op naar de kerst vakantie!
Pap en mam, ik ben totaal niet jaloers op het koude weer daar! Voorlopig geniet ik nog even van het weg glijden om mn stoel van het zweet ;) Kali heeft het kippenhok af, en realiseerde zich pas gister dat jullie alweer in nl zijn… Jullie krijgen de groetjes!
Paraklaas en Suripiet zijn momenteel erg rustig, maar je weet maar nooit wanneer hij tevoorschijn komt…
Liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
